دل دادمش آن مژده را خجلت کشم زین نقد قلب *** یارم سوارم می کند بر آن مقامش یاد ِ لب
این چهره را من دیدمش چونان مثالی همچو بدر *** خود ماهِ تابان می زند کامم بگفتا بلعجب
هر یک سخن گویا مرا یادم ز رویش می برد *** ای عندلیبم گو سخن دانم تو دانی آن ادب
هر نغمه ای بیرون زند یادم تو را خواهد به دل *** از مشرقی تا مغربی جویم خوشی ات با طرب
عشقت ز من جادو کند یادت ز من صهبا دهد *** مستی ز رویت می خرم مهرت همین شد خود سبب
خوش وی بگفتا نامِ وی همچون ز رویت آن ونوس *** این رخ همان شد در دلم همچون الهی در لقب
هر شهدِ وی شیرین̓ بود کامش بسانی أنگبین *** خرما ندارد رویِ خود گیرد ز او نامی رطب
من دردِ خود را پیشِ وی چونان برم از فرقتش *** چون وی طبیبم می شود درمان کند خود در مطب
من خود دعایت می کنم گریان صدایت می کنم *** هر یک نوایی از توشد از هر سحر تا بامِ شب
محمودرضا نظرانمزدیسنا اوستا
1 گرماخیز 1392
